Este non é o primeiro caso de ataques de lobos na zona, xa que existe superpoboación deste predador e, ante a falla de presas naturais, van buscar o alimento cada vez máis ás explotacións gandeiras e aos propios núcleos habitados, poñendo en perigo mesmo a integridade física das persoas que habitan o rural ourensán. Por parte da Xunta, o de sempre: se Ángel quere ter dereito a unhas insuficientes indemnizacións que poderá cobrar dentro dun ano, con sorte, terá que comezar un complexo proceso burocrático que nunca pagará outros danos colaterais que está a causar a falla de control sobre a poboación do lobo no Macizo Ourensán. Un bo exemplo das secuelas indirectas que teñen os ataques dos lobos son os cadros de estrés no resto dos animais da facenda; ese estrés, moitas veces remata en abortos das vacas afectadas e, consecuencia disto, en casos de mamite e outras doenzas relacionadas directamente co medo aos depredadores e coa perda da cría.
O Sindicato Labrego Galego xa ten denunciado que o da fauna salvaxe é un problema de orde xeral que afecta a toda a cidadanía e que non para de medrar. Diante disto, as actuacións da Xunta limítanse a un sistema de compensacións manifestamente escaso e inútil, e a unha inexistente política de control da fauna salvaxe. Ademais, os territorios cinexeticamente ordenados (Tecores), nos que hoxe recae parte da responsabilidade á hora de indemnizar os danos causados pola fauna salvaxe, estanse a amosar totalmente impotentes tamén á hora de manter controlada a poboación destas especies.