En canto aos prezos, naquelas producións máis convencionais e intensivas, seguimos cun modelo no que os maioristas aseguran a compra das colleitas pero non os prezos. Isto crea moita volatilidade e inestabilidade no sector, que ten que asumir, decotío, fortes perdas. Na última campaña, o pemento morrón tivo unha boa cotización, ao redor de 1 €, do mesmo xeito que o pemento de Padrón e os grelos de outono debido á escaseza de produción.
Outra das eivas da venda a grandes distribuidoras como Gadisa, Eroski ou Carrefour é que só recollen hortalizas que cumpren uns determinados criterios de tamaño, calidade ou presenza moi estritos, polo que os produtores e produtoras vense na obriga de buscar unha saída alternativa a través de almacenistas a aquela parte da súa produción que non encaixa neses parámetros.
Plataforma loxística de Gadisa
A pesares destas condicións de venda leoninas, as grandes cadeas de supermercados publicitan de cara á súa clientela o seu compromiso cos produtos galegos. En realidade, están a crear unha falsa demanda, xa que só traballan unha cantidade moi reducida de produtos galegos e coas esixencias das que falamos. Por exemplo, só aceptan leitugas de 300 gramos, o que provoca grandes perdas nas fincas ao ter que desbotar todas aquelas que non acadan ese peso. Isto provocou fortes perdas no Salnés, onde se están a abandonar moitos invernadoiros.
No caso das producións hortícolas convencionais que se venden directamente, os proxectos que mellor están son aqueles multifuncionais que venden, a maiores, outros produtos como carnes, queixos ou conservas.
Neste eido particular, o informe da Dirección de Horta, Froita e Flor do SLG denuncia que o decreto de venda directa non se está a cumprir en case ningunha das prazas e mercados. Non se cumpre coa etiquetaxe, e segue habendo desiformación sobre a orixe dos produtos e a súa trazabilidade.
O informe subliña “a importancia de provocar demanda de producto galego dende a base, xa que a nosa produción de horta debería atender o mercado interno galego, cousa que non se fai de momento. Compre traballar cos produtores e produtoras nunha vía de solución propia: produción conxunta, cooperativismo, asesoramento técnico-económico, observatorio de prezos, etc”.
No caso do sector agroecolóxico “a campaña de outono foi moi mala, xa que en moitos casos non se puido plantar a tempo e, debido á escaseza de auga e ás altas temperaturas, os rendementos da produción foron moi baixos. A falla desta produción notouse nos meses de inverno, o que repercutiu negativamente na renda das productoras e dos produtores”.
A nivel xeral, detectouse “un estancamento nos prezos e no consumo, o que unido ás dificultades que ten que atravesar este sector, fai inviables moitos proxectos. A maior parte dos labregos e labregas que fan venda directa, sufren o feito de ter que traballar moitas horas para obter un rendemento económico moi baixo. E quen distribúen en pequenas tendas, sobreviven axudados pola revenda que fan doutros productos, o que axuda a complementar a súas rendas”.
Algunhas das eivas e problemáticas que sinala o informe neste sector son as seguintes:
Outro dos problemas da horta e froita ecolóxicas é que a xente non cambia hábitos de consumo con facilidade. A maioría da poboación merca nas grandes áreas de venda e supermercados, mesmo productos ecolóxicos fóra de tempada. Neste senso, grandes distribuidoras como Eurobanan, asentada en Porriño, fornece de produtos ecolóxicos grandes áreas e pequenos comercios locais sustituíndo, nalgúns casos, as producións locais. Tamén están a realizar e implementar contratos con pequenos productores ecolóxicos, para mercar a súa produción, como cabazas, patacas, arandos,…o que fai que neste caso sexa a distribución a que segue a gañar terreo neste sector.
Sede de Eurobanan no Porriño
As perspectivas de futuro pasan, inevitablemente, por fortalecer a nosa imaxe e a nosa produción de cara á sociedade, de lograr un traballo máis eficiente e traballar colectivamente para fortalecer os nosos proxectos, e de loitar política e sindicalmente polas nosas demandas e necesidades.
A percepción do produto ecolóxico estase a ver no consumidor final como algo pouco ransparente, pois non se distingue no mercado o produto certificado do que non é. Iso crea descnfianza.
Non se está a loitar, a ningún nível, salvo contadas excepcións nalgún colexio, coa captación de novos consumidores e consumidoras dende a infancia. Sería un campo importante para traballar, xa que os nenos e nenas son consumidores e consumidoras de presente e de futuro.
17 Xuñ 2025
13 Xuñ 2025
30 Mai 2025
28 Mai 2025
27 Mai 2025
23 Mai 2025